Din aleminin sanal buluşma platformu!
Yeni Sayfa 1

Favorilerime Ekle   Anasayfam Yap

Genel Sunumlar İlköğretim Sunumları İlköğretim ve Lise Sınıfları Ortak Sunumlar Lise Sunumları  
Yeni Sayfa 1
Ayşe Ünal AYDIN:
"BİR AŞK HİKAYESİ"

Allah Güzeldir, Güzeli Sever.
Hak Teala’nın en yüce vasıflarından biri de mutlak güzelliğidir. O, bu hayal ötesi güzelliğinin gizli kalmasını istememiş, kendisinin sanat ve kemaline kanıt olmak üzere kainatı ve insanı yaratmıştır.

Yeryüzünde ‘Allah’ın halifesi’ olarak yaratılmış insan bütün mahlukattan üstün kılınmış, Rabbimiz, onun yaratılış gayesini Kur’an-ı Kerim’de şöyle açıklamıştır:

“Ben insanları ve cinleri ancak, bana kulluk etsinler diye yarattım.” (Zariyat, 56)

İnsanın yaratılışının esas maksadı olan kulluk, gerçekte Allah tarafından kula bahşedilmiş bir şeref payesidir. Sevgili Efendimiz, kendisine aşırı tazim gösteren kimseleri böyle davranmamaları konusunda ikaz etmiş, Allah’ın kendisini Rasul kılmadan önce kul edindiğini söyleyerek kulluğun daha öncelikli ve önemli olduğunu bildirmiştir.

Rabbimiz kulluk için yarattığı insandan kendisine saygı ve tazim göstermesini istemiş, böylelikle onun kendisine yaklaşarak yüce zatını tanımasını ve neticede sevmesini murad etmiştir.

Bu noktadan bakıldığında, var oluşun ilk ve temel sebebi muhabbet, muhabbetin kaynağı ise Yüce Mevla’mızdır. O, çok seven ve sevilen anlamına gelen ‘Vedud’ ismi şerifi ile muhabbeti yaratmış ve bu ulvi duyguyu kullarının kalbine yerleştirmiştir. İnsan, tabii ve fıtri olan bu eğilimini, Rabbine ve O’nun sevdiklerine yöneltecek, İnanan insan en çok Rabbini sevecektir.

İnsan için en büyük bahtiyarlık, Mevla’yı sevmek ve böylelikle onun sevgisini kazanmak olmalıdır. Zira Sevgili Peygamberimiz “İman nedir?” diye soran bir Sahabeye; “Allah ve Rasul’ünün senin için her şeyden daha sevgili olmasıdır” buyurmuş, önce Cenab-ı Hakk’ı, sonra kendisini sevmenin, imandan olduğunu açıklamıştır.

Âyet-i Kerime ve Hadisi Şeriflerde geçen ‘muhabbet’ kelimesi; saflık, duruluk, sevgiliye kavuşma heyecanı içinde kalbin coşkusu gibi anlamlara gelir. İnsan ruhunda bulunan ve onu geliştiren en önemli etken olan muhabbetin, günümüzde daha yaygın olarak kullanılan karşılığı; ‘sevgi’ sözcüğüdür.

Yöneldiği hedefe göre farklı şekillerde tezahür eden sevgi, aslında yaşanılarak öğrenilen bir durumdur. İnsanlar sevgiyi kendi iç aleminde yaşadığı duygu, düşünce ve tecrübeleri ışığında değerlenmiş, bu nedenle herkesin sevgi tanımı kendine özgü olmuştur.

Sevgi, bazen merhamet, bazen şefkat, bazen fedakarlıktı. Belki hepsinden de önce sevgi, vefa idi. Hiç kuşkusuz o, Yaradan’ın kullarının kalbine koyduğu en yüce hibesiydi, ama sadece sevmeyi istemek, sevmek için yeterli olmuyordu. Sevgi öğrenilebilen ya da oluşturulabilen bir duyguydu ve bunun için de çaba gösterilmesi gerekiyordu. Sevgi emekti.

Ahlâk dersinde sevgi üzerine konuşurken bir öğrencim ‘Sevgi sadece mutsuzluktur’ demişti. Sevginin konu edildiği her yerde sözün, karşı cinse duyulan sevgiye gelmesi kaçınılmaz oluyordu. Yine öyle olmuştu. Seven kimse genellikle sevdiği ile imtihan edildiği için sevgi çoğu zaman acı çeker, onun içinde ıstırap hep olurdu, ama seven bundan ne şikayet eder, ne de kurtulmaya çalışırdı. Ona;
“Sevginin de bir haysiyeti vardır, insanları mutlu eden pek çok hadise, hakikatte bir sevgi yansıması iken, onu salt mutsuzluk olarak nitelemek sevgiye haksızlık olmaz mı?” diye sormuştum. Cevap vermedi. Dersten sonra odama geldiğinde bu konuyu konuşmak istediğini anlamıştım. O çalışan bir bayandı ve yalnızca yıllık izni süresince derslere devam edebilecekti.

O gün ve daha sonraki günlerde kursa uğradıkça, onunla bu konu üzerine pek çok kez konuşmuştuk.

Geçmiş yıllarda birini sevmişti, ama olmamıştı. Aralarındaki sorun her ne idiyse, hikâyenin mutlu sonla bitmesine engel olmuştu. Unutmak istediğini, başaramadığını söylemişti ama, bundan kendisi de pek emin değildi. Galiba bunu samimiyetle istememişti. O kimseye dair her hangi bir ümidi kalmamıştı belki, fakat sevgisinden vazgeçtiğinde, hayatını anlamlı kılan yegâne değeri de kaybetmiş olacağından korkuyordu. Kararsızlığı birazda bu yüzdendi.

Ümitlerin tükendiği yerde yapılacak en akıllı iş bitirmektir demiştim. Kaldı ki; ‘Olan olaylarda hayır vardı.’ Sevgili Peygamberimiz(S.A.V) böyle buyurmuştu.

Aslında aradan uzun yıllar geçmişti. Bazen bu konuda kendini iyi hissediyor, ama tam unuttuğunu düşünürken, ya duyduğu bir şarkı, ya gördüğü bir rüya veya herhangi bir olay onu yine geçmişe döndürüveriyordu. Kendi ifadesiyle bir yaprağı kıpırdatmayacak esinti, onun iç dünyasında fırtınalar koparıyor, bazen dönem dönem, kriz diye nitelendirilecek derecede duygu yoğunluğu yaşıyor ve bu sorunlu günler hayli uzun sürüyordu. Okyanus aşırı ülkelerde ortalığı yıkıp geçen fırtınalara isim vermek adet olduğu gibi, o da kriz dönemi fırtınalarına isim koyuyor, gönül alemini alt-üst eden fırtınaların sayısını kendisi de bilmiyordu.

Dış görünüşü ne kadar sakinse, iç dünyası o kadar dağınıktı. Bazen kaderi sorguluyor, bazen kendini suçluyor gibiydi. Bu kadar severken ayrılmış olmaları takdiri ilahi ise; bunu hak edecek hiçbir şey yapmamıştı. Galiba, kaderine bu nedenle küsmüştü. Çok dindar biri sayılmasa bile Allah ile olan ilişkisini önemsiyordu. Acaba âşık olmakla yanlış bir şey mi yapmıştı? Yoksa sevmek günah mıydı?

Hazret-i Mevlana:
“İnsaf et, aşk iyi bir şeydir, onu zedeleyen senin kötü huyundur.’’ der. Çünkü; sevgiyi yaratan ve onu insanoğlunun kalbine yerleştiren Hak Teala’dır. Ancak sevgi başıboş bir kalp eylemi değildir. Bir ölçü dini olan İslam, sevgiye de bir sınır çizmiş, o sevginin ancak layığına ve gerektiği kadar gösterilmesini emretmiştir.

Şüphesiz sevilmeye en layık olan Cenab-ı Hak olduğundan, O‘na karşı duyulan muhabbet ‘hakiki aşk’ olarak isimlendirilmiş, O’nun dışında herhangi bir varlığa gösterilen ilgi ve düşkünlüğe ise; ‘mecazi aşk’ denilmiştir.

Kullukta istenilen son nokta Allah aşkına ulaşmaktır. Ancak kalbin bu yüce sevgiye hazır hale gelmesi, onun sevgi eğitiminden geçmesini zorunlu kılmış; bu nedenle meşru ölçüler dahilindeki beşeri aşka müsamaha ile bakılmıştır. Çünkü sevgiyi tanımayan, sevmeyi bilmeyen birinin Allah'ı sevmesi de mümkün olmayacaktır.

Sevmeyi öğrenmek elbette önemlidir. Ama, bunun için her zaman karşı cinsten birine duyulacak beşeri aşkın gerekmediği de âşikârdır. Kişi kendisi için meşru olan ana, baba, evlat sevgisi veya tabiattaki güzelliklere duyduğu ilgi ile de sevmeyi öğrenebilir. Böylesi daha emniyetli ve takvaya daha uygun olur. İlahî aşka basamak teşkil etsin diye beşerî aşka müptela olmak asla temenni edilemez. Ancak; kişinin başına böyle bir durum gelmişse, ondan iffetini koruması, sabırla bu zorlu sınavı geçmesi beklenir.

Sevmek başlı başına bir günah ya da suç değildir. Yanlış olan; bir beşeri, sanki Allah'ı seviyormuş gibi sevmektir. Yine, seven kimsenin bu sevgi sebebiyle günaha düşmesi kolay ve muhtemeldir. Dolayısıyla, böyle bir kişi gözüne, gönlüne sahip olmalı, hal ve hareketlerine dikkat etmelidir.

O, artık verdiğim kitapları okuyor, soruları oldukça, beni görmeye geliyordu. Yine bir öğle sonu ziyaretime geldiğinde hayli üzgün görünüyordu. Okuduğu kitaptaki ‘Kadere rıza’ bahsinden çok etkilenmiş, içini geçmişe dönük büyük bir pişmanlık kaplamıştı.
“Yazık! Yıllarımı ziyan etmişim” dedi.

Sevmek Allah’tandı ve Allah içindi. Ama ne çare ki; O‘nu sevmek, fani sevgileri yaşadıktan sonra öğrenilebiliyordu. Önemli olan gönüldeki Leyla’ya takılıp kalmamak, o sevgiden yola çıkarak Mevla’nın sevgisine ulaşabilmekti. Onun gönlünde Leyla’nın saltanatı biraz uzun sürmüş, bu zaman zarfında sevgiyi acı-tatlı, iyi-kötü pek çok yönüyle tanımıştı.

Geçen yılları büsbütün kaybedilmiş saymak yanlış olurdu. Sonuçta sevmeyi öğrenmişti ve bu az şey değildi. Değerlendirilebilirse bu durumdan kazançlı bile çıkabilirdi.

Allah‘a şükürler olsun ki; imanı ve her şeye rağmen, ondan hiçbir nimetini esirgemeyerek ona olan sevgisini gösteren ve belki de, onun kendisine yönelmesini bekleyen bir Rabbi vardı.

Bunları duyunca önce şaşırmış, fakat daha sonra yitirdiğini zannettiklerini yeniden bulmuş olmaktan büyük bir sevinç duymuştu.

Peki ama onca günahı, isyanı ne olacaktı?

Ona, Furkan suresinde yer alan;
“Ancak tevbe ve iman edip iyi davranışta bulunanlar başkadır; Allah onların kötülüklerini iyiliklere çevirir. Allah çok bağışlayıcı, engin merhamet sahibidir” mealindeki âyet-i kerimeyi okudum. Çok etkilendi. O âyetin, sanki kendisi için indirilmiş olduğunu hissetti ve o gün, orada karar verdi:
Artık gönlünü bu boş hayalden kurtarmanın zamanı gelmişti.

Önce tüm pişmanlığı, perişanlığı ile tevbe ederek bağışlanma dileyecek, sonra; kırık, belki buruk, biraz yaralı ama, ziyadesiyle karalı olan kalbini Alemler Rabbine arz edecekti. Zaten kırık dökük bir kalbi ondan başka kim kabul ederdi? Bundan böyle gönül yarasını onunla saracak, Rabbini herkesten ve her şeyden çok sevecekti.

Sevginin yöneltileceği kimseler kadar, sevgide öncelik sıralaması da önem arz etmektedir. Kur’ân-ı Kerim’de ana-babanın, oğulların, eşlerin, kardeşlerin, mal ve mülkün sevilmesi kınanmamış, ancak bu kimselerin ve varlıkların sevgisinin, Allah ve Rasulü’nün sevgisinin önüne geçmesi istenmemiştir. Zira, kalplerdeki en büyük sevgi Allah ve Rasulü’ne ait olmalıdır. Aksi halde yaratılanın sevgisi Yaradan’ın sevgisine tercih edilmiş olur ki; böyle kimseler kendilerinde var olan sevme istidadını kendi elleriyle yok etmiş olurlar.

Kur’ân-ı Kerim’de Allah’ı sevmek gibi, Allah’ın da kullarını sevmesinden bahsedilir. Rabbimiz kendi sevgisini kazanmanın yolunu Efendimiz aracılığıyla öğretmiş, ona insanlara şöyle buyurmasını emretmiştir:
“(Rasulüm) de ki; Eğer Allah’ı seviyorsanız bana uyunuz ki; Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın.” (Al-i İmran, 31)

Görüldüğü gibi Cenab-ı Hakk’ın kulunu sevmesi, Sevgili Efendimizin tüm sünnetlerine tabi olmaya bağlanmıştır. İşte o zaman, Allah da kulunu sevecek ve onu, Cebrail (A.S.) vasıtasıyla gök ve yer ehline sevdirecektir.

Sevgi; Allah’ın kullarına ihsan ettiği en büyük vergisidir. Bu ilâhî lütfa nail olmak isteyen bir kimsenin hem Allah’ı ve O’nu sevenleri sevmesi, hem de kendisini Allah sevgisine götürecek iyi iş ve ibadetleri severek yerine getirmesi gerekir.

Sevgili Efendimiz, Allah'ı hakkıyla sevmeye muvaffak olabilmek için, yine Allah’tan yardım istenmesi gerektiğini bildirmiş, kendisi de Dâvud(A.S.)’ın bu konudaki münacaatından hareketle şöyle dua etmiştir.
“Allah’ım! Senden seni sevmeyi, seni sevenleri sevmeyi ve senin sevgine ulaştıracak amelleri sevmeyi dilerim.”
“Allah’ım! Senin sevgini bana canımdan, ailemden ve soğuk sudan değerli kıl.”
(Amin)

Şu da bir gerçektir ki; sevginin mekanı kalplerdir. Rabbimiz göğsümüzde, biri bu dünyaya, diğeri ukbaya ait olmak üzere iki kalp yaratmamıştır. Kalplerimizi dünya ve onun gelip geçici sevgileriyle doldurmuşsak, orada Allah sevgisinin yer alması imkansız olacaktır. Bu nedenle her şeyden önce, Allah’ın evi olan kalplerimizi tüm yalan ve yanlış sevgilerden arındırmalı, manevi güzelliklerle donatmalıyız.

Son görüşmemizde onu her zamankinden hayli farklı buldum. Yüzü mütebessim, bakışları sıcaktı. Dingin görünüyordu. Belli ki; iç alemindeki fırtınalar son bulmuş, gönlü huzura ermişti. Küskün olduğu kaderiyle, sonra da kaderin sahibi ile barışmıştı. Kaderden emin olan kederden emin olurdu. Onun nasibine bu dünyada hicrân düşmüştü, ama olsun; her şeyde bir hayır vardı ve önemli olan Allah’tan ayrı kalmamaktı.

Allah inananların dostuydu ve O kulları için ancak hayır murad ederdi. Buna tüm kalbiyle inanıyordu. İnsan için dünya hayatının asıl gayesini anlamış, muhabbetteki sırrı kavramıştı. Mutluluğa farklı bir anlam yüklemişti. O şimdi, Rabbin kazasına rıza gösterebildiği kadar kendini mutlu hissediyordu. Artık gönlünün sevdası, sadece Mevlasıydı ve O’na giden yolda büyük bir huzur, güven ve teslimiyetle eksikliklerini tamamlamaya çalışıyordu. Kimbilir; belki bir gün yine, yeniden sevecek, ama bu defa sevgisi sadece Allah için olacaktı.

Bahtı açık, yolu aydınlık olsun.

Ona ve onun gibi, yalan sevdaların esaretinden kurtulup, ilâhî muhabbetin hürriyetine kavuşmayı başaranlara gönül dolusu tebrikler.

Ankara’dan herkese Selam, Sevgi, Saygılar…

Ayşe Ünal Aydın

 
14.02.2013

Bu haber toplam 3550 defa okundu

Haber Hakkındaki Yorumlar (6)

Tümü

. Ayşe Ünal Aydın: Merhaba Ruhan Hanım; Hak Teala'yı yüce şanına yaraşır bir şekilde sevmeye muvaffak olmuş kullar için, ondan gelen sıkıntı ya da dertlerin fazlaca bir önemi yoktur. Zira onlar için artık, Rabbin kahrı da hoş, lütfu da hoştur... 11.03.2013 
. Ayşe Ünal Aydın: Rabbimizin, tüm samimiyetiyle kendisini sevmek için çabalayan kullarını, güç yetiremeyecekleri sorunlarla imtihan etmeyeceğini umuyorum. Mevlamızın bu konudaki sınavı, O'nu gereği gibi sevmedikleri halde bunu iddia eden kimseler içindir. Unutmayınız ki; Allah'ı sevmeyi kendisinden istememizi bizlere öğütleyen, yine O'nun Sevgili Rasulüdür. Selamlar... 11.03.2013 
ruhan güneş Hocam merhaba, kullukta son noktayi istiyoruz Mevlamizdan. İsterken icimde korku hissediyorum. Peyberimizin sahebeye soyledigi "Allah ve Rasulunu seviyorsan sikintilara hazirlikli olun." bu soz bizim gibi zavalli kullar icin de gecerli mi ? İstanbul'dan sevgilerle  06.03.2013 
nejla özdaş Ask erek dagindan yola cikip ercek golunden gecerken ilk firsatta buu yaziyi okuyabilmekse ? Cok guze birsey,herkese oneririm.saygilar... 23.02.2013 
Ayfer Hüner MUHABBET İNSANA İHLAS KAZANDIRIR.Hayatta insanı iki şey ayakta tutar(İMAN ve SEVGİ)Haticenin sevgisi bana rızık gibidir demiş efendimiz.Oysa günümüz insanı en çok hem cimriliğini hemde israfını yaptığı şey gene malesef SEVGİ ya vermez yada vermeyi bilmez.Rabbimin sevdiği kulu olmanız vede olmamız dileği ile istanbuldan selamlar... 20.02.2013 
A.hatice ilhan Rabbimdeğerli sevgi istiyor önce dünyadaki sevgilerle hatırlatıyor baki olan sevgiye hazırlıyor hiç yanmadan yanmak nasıldır bilinirmiHz davut negüzel demişsevgini banacanımdan ailemden vesoğuk sudandeğerlikıl amin istanbuldan sevgiler 17.02.2013 

Yorum yazabilmek için sistem girişi yapmanız gerekir.

       Benzer Haberler

Ayşe Ünal AYDIN: RAMAZAN AYI VE TERAVİH NAMAZI

Ayşe Ünal AYDIN: GÜLÜMSEYİN

Alim BAYHAN: DÜNDEN BU GÜNE DİN EĞİTİMİ VE İMAM-HATİP OKULLA

Ayşe Ünal AYDIN: YENİ NESİL TESETTÜR

Ayşe Ünal AYDIN:
"BİR AŞK HİKAY

Ayşe Ünal AYDIN:ZAMANIN ÖNEMİ VE YI

BAŞYAZI:"HİCRET" Ayşe Ünal

ANA-BABAYA İTAAT Mİ? İHSAN MI? Ayşe Ünal AYDIN

DENİZLİ’DEKİ BİR ETKİNLİĞİN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ Ayşe ÜNAL AYD

ÇOCUK EĞİTİMİNDE ŞEFKAT VE SORUMLULUK DENGESİ Alim BA

KUR'ÂN TİLAVETİNDE KEMİYET Mİ? KEYFİYE

Konuk Yazar Rasül ÇÖVÜT: YENİ EĞİTİM SİSTEMİNDE İMAMHATİP OR

"DENİZLİ '4+4+4'E HAZIR" TOPLAN

NASIL BİR UMRE?... Ayşe Ünal AY

GÜLLERİN EFENDİSİ A. Ünal AYDIN

"GÜLLERİN EFENDİSİ":EFENDİMİZİN HAYATI SETİ TAMAMLAND

DENİZLİ İLAHİYAT FAKÜLTESİ AÇILDI

Konuk Yazar Dr.Müh.Haluk Günerman: "JAPONLAR HAKKINDA İKİ TE

SUEDA NUR TEKİN'DEN BİR HİKAYE: "ZEYNEP ile MERYEM

Başyazı: YILBAŞINDA NOEL BABA BEKLEYEN ÇOCUKLARIMIZ

Konuk Yazar: A. Cüneyt TEKİN: ŞEB-İ ARUS KAVUŞMA GECESİ

ÖMÜRLERİ RAMAZAN OLANLARIN AHİRETTEKİ BAYRAMLARI MÜBAREK

HATA VE SEVABIMIZLA

AHMET ŞİŞMAN HAKK'A YÜRÜDÜ.

Başyazı: "İSTANBUL’UN FETHİNDEN GÖNÜLLER FETHİNE"

"Din Eğitiminde Müslüman, Öz Vatanında Parya! ÖYLE Mİ?!!

Başyazı: "İSLAM’DA ÇALIŞMANIN EHEMMİYETİ"

Başyazı: “KUTLU DOĞUM HAFTASI”: HZ. PEYGAMBER SEVGİS

Başyazı: BİLGİSAYAR EĞİTİM İÇİN BİR FIRSAT MI? YOKSA TEHL

Başyazı: ÇOCUKLAR İÇİN DİN EĞİTİMİNİN LÜZUMU

 

 

Yeni Sayfa 1

   
   
E-Posta:
Şifre:
Beni Hatırla

Kaydol

Şifrem?

 

   Site İstatistikleri

   
  Bugünkü sayaç: 4
  Toplam sayaç: 1.180.603
  Toplam Doküman: 1063
  Üye Sayısı: 10097
   



Yeni Sayfa 1

duaistiyoruz@dinalemi.net

Tasarım-Hosting: Spark Bilişim